zor olan...

öyle zorki
yanında olup sana dokunamamak
anlatılmaz bir acı
hissedip farkına waramamak
bir nefes kadar yakınında olup
seni özlemek
beklersin bunca vakit
gelir ama sen ona hiç birşey söyleyemezsin
anlatamazsın derdini
veda ederken bile
için burkulur ağlarsın
arkadan seslerini duyarsın gülüşlerini
daha da ağlarsın
aslında sen yalvaran gözlerle bakarsın ona
son kez doyasın diye ona
gözlerin ağlamaktan şişer
batar gözbebeklerine
soğuktur hava
sevdiğin yanında olmayınca
beklersin gece yarılarında
anlarsın o an
beklemenin boşa olduğunu
kalbini çıkarıp atmak istersin içinden
bu acı ızdırap bitsin diye
ama yapamazsın
yaraların büyür içinde
kanar benliğiyle
sonra bir ses işitirsin
ne yazık ki değildir o hayalden öte
kabusun olur gecelerce
gülüşleri kahkaları
cama dayarsın gözlerini uzaktan izlersin sevdiğini...